Leo prikt twee keer per dag mijdrecht schoon: "het wordt too much"

Gewapend met een verlengde afvalprikker, handschoenen en peukenprikker maakt Leo Hesselmans zijn ronde. Het is goed voor zijn lichaam, geest én sociale contacten. Maar, er mag wel wat minder afval op straat gegooid worden. Leo roept de gemeente op: zet meer afvalbakken neer.

Het is vaste prik voor Leo Hesselmans: de straten van Mijdrecht opruimen. “Het is zo’n mooi gezegd: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Nou dat doe ik dus”, vertelt hij terwijl hij scherp om zich heen blijft kijken. Op zoek naar blikjes, bonnetjes en ander zwerfafval. “Het is een kwestie van concentratie, ik word net een soort ekster.”

Twee keer per dag maakt hij een vast rondje, al drieënhalf jaar lang. Zijn uitrusting: een verlengde afvalprikker, ontsmettingsmiddel (“ik moet wel op m’n gezondheid letten), handschoenen, één plastic tas (“zuinig mee zijn voor het milieu) en een peukenprikker. Hij heeft er eentje van zijn vader, maar die is antiek. Daar mag alleen zijn dochter mee prikken. Dus vandaag gebruikt hij een plastic lepeltje om de peuken tussen de tegels vandaan te peuteren. “Mijdrecht peukenvrij maken, dat is mijn doel.”

Goed voor lijf en leden

Door een reumatische ziekte zit Leo nu acht jaar in een rolstoel. Dat heeft hem nooit tegengehouden om afval te rapen. Het begon toen hij een paar jaar geleden meedeed aan een landelijke opruimdag tijdens Nederland Schoon. Daarna besloot hij in zijn eentje verder te gaan. “Het houdt me gezond, dit is goed voor m’n lijf en leden”, vertelt hij.

En goed de sociale contacten. Want in Mijdrecht herkennen veel mensen Leo wel. “Ik maak vaak een praatje met de mensen en de winkeliers”, vertelt Leo. “Zeker tijdens corona was dat heel fijn.” Hij rolt achterwaarts een oprit op. “Kijk, dit is gewoon een training. Dat krijg ik niet op een sportschool”.

Van de gemeente kreeg hij een verlengde afvalstok, zodat hij overal goed bij kan. Ook heeft hij zelf een aangepaste rolstoel gekocht. Zo is hij wendbaarder en past hij goed tussen de auto’s. Toch blijft het soms frustrerend als hij net buiten bereik zwerfafval ziet liggen. Hij wijst naar een blikje diep in de bosjes. “Nu moet ik uitkijken”, zegt Leo. “De vorige keer wilde ik het persé pakken en toen ben ik van het stoepje afgevallen.” Hij verwondde zich. “Dan merk je, ik ga een grens over.”

Afval níet pakken vindt Leo moeilijk. Hij laat een plek zien achter de winkelstraat in Mijdrecht. “Hier lag het van de week zó vol dat ik bijna volschoot van de ellende.” Dit hoort niet bij zijn vaste rondje, maar hij ruimt het toch op. “Ik kan het niet laten, ik wil het goed doen.”

Meer prullenbakken

Van chocoladepapiertjes en geld tot gebruikte condooms en tampons; Leo komt van alles tegen tijdens het afvalprikken. Vorig jaar was het mondkapje favoriet. “Als ik een euro had gekregen voor elk mondkapje, had ik nu een cruiseschip kunnen kopen.”

Met zijn prikker reikt Leo onder de grote afvalbakken en trekt er een pizzadoos onderuit. “Terwijl hier gewoon een prullenbak staat”, roept hij gefrustreerd uit. Een vrouw loopt langs en spreekt Leo aan: “Verschrikkelijk is het hier hé meneer”. Dat hoort Leo vaker, met name van de winkeliers. “Zij ondervinden echt last van afval dat hun winkel invliegt.”

Hoewel Leo het afvalrapen voor zijn ontspanning doet, mag het wel wat minder. “Dit is echt too much.” Hij wil dat mensen minder afval op straat gooien. Wat daarbij kan helpen: meer afvalbakken. Leo laat een pleintje zijn waar geen enkele prullenbak staat. “Dan krijg je dus deze ellende”, wijst Leo om zich heen. Gisteren had hij het hele plein nog schoongemaakt. Vandaag liggen er alweer peuken, propjes en reclame.

[prepr_photo 424f9c60-cab5-47c9-88ef-dfc3e533f821]

Hij laat het pleintje in de winkelstraat van Mijdrecht zien. “Hier staat nog maar één afvalbak, die anderen zijn weggehaald”. Hij opent de klep van de afvalcontainer. “Nu doet ‘ie het, maar vaak staat ie op rood en dan gaat de bak niet open. Dan wordt het afval op straat gegooid.” Hij roept de gemeente op: zet meer prullenbakken neer.

Iets lekkers

Na een rondje van een dik uur is Leo klaar voor vandaag. Hij kiepert de inhoud van de plastic zak in de container achter zijn huis. “Dit valt nog mee, soms heb ik wel drie tassen vol.” De plastic zak vouwt hij weer netjes op. Voor de volgende keer.

Met het afvalprikken hoopt Leo ook een voorbeeld te zijn. Dat mensen twee keer nadenken voor ze iets op de grond gooien. “Tegen groepjes jongeren zeg ik wel eens: ga ook lege flesjes verzamelen en inleveren. Dan kan je van dat geld wat leuks gaan doen.”

Leo krijgt regelmatig te horen dat de mensen en winkeliers in Mijdrecht blij zijn met zijn actie. “En ik zie ook zelf resultaat, dat is het mooiste. Als het schoon is dan kan iedereen écht genieten van deze mooie plek.”

“Eerst de lasten en dan de lusten”, dat is het motto van Leo. Nu hij zijn rondje gedaan heeft is het tijd voor ontspanning: “Dan ga ik lekker naar de Hema en dan neem ik een koffie met iets lekkers.” Morgen weer een nieuwe ronde.

GemeenteMijdrechtNieuwsafvalafvalbakkenafvalcontainerafvalprikkenLeo Hesselmansnederland schoon