Leerlingen die nu in de hal van het VeenLanden College naar het centrale kunstwerk kijken, weten waarschijnlijk niet dat het ooit onderdeel was van een veel groter geheel. Een waterloop, van binnenuit het schoolgebouw over het plein naar de vijver. Het was sinds 1995 een verbindend element. Het kwam van de hand van kunstenaar Loes Heebink. Inmiddels is alles verdwenen, op de objecten in de hal en vijver na. Zonder dat iemand het goed doorhad. Zeker de kunstenaar niet.
“Het is geruisloos verdwenen,” vertelt Henk Butink, die een archief bijhoudt van kunst in de gemeente. “Tijdens een presentatie zei iemand ineens: ‘Die waterloop is er helemaal niet meer.’”
“Het is nooit fijn om te horen dat er iets met je kunstwerk gebeurt zonder dat je ervan weet.”
Kunstenaar Loes Heebink hoorde het nieuws tot haar verbazing van Butink. “Onaangenaam verbaasd, ja. Het is nooit fijn om te horen dat er iets met je kunstwerk gebeurt zonder dat je ervan weet,” zegt ze. “Er rust een soort verplichting op de kunstenaar om het artistieke beeld te bewaken.”
Het kunstwerk was ooit een krachtig symbool: kabbelend water stroomde vanuit een bassin in de hal naar een ‘waterbloem’ in de vijver, op wiens bodem een gedicht te lezen was. “Het idee van communicatie, groei, bewustzijn: dat zat allemaal in dat stromende geheel,” aldus Heebink. “Nu het middendeel weg is, verdwijnt het totaalconcept.”
Henk Ligthart, rector van de school, vertelt dat de buitenste twee delen van het kunstwerk zijn weggehaald. “Niemand wist eigenlijk meer wat het voorstelde. En vanwege legionellaregels mocht het water sowieso niet meer stromen. Ook leidt water in een schoolhal niet altijd tot de juiste reacties van leerlingen.” Bij de renovatie van het schoolplein verdween de waterloop definitief. “Buiten was het verzakt en was meer een drinkbak voor honden,” zegt Ligthart.
Toch gloort er iets nieuws. Het kunstwerk in de hal wordt aangepast aan deze tijd. “Het waterbassin wordt vervangen door een grote loungebank,” vertelt Heebink. “Op het kussen komt een print van waterrimpels en het originele gedicht wordt spiraalsgewijs verwerkt in dat patroon.” Ligthart is enthousiast: “Als het goed is, hebben we hier over twee maanden een prachtig nieuw kunstwerk, dat hoort bij deze tijd.”
| Dit was het volledige gedicht, dat volgens de kunstenaar over groei, communicatie en bewustzijn gaat
Als een bergbeek, die springend de vlakte bereikt, zo zal hij toenemen en al groeiend zich een weg banen naar zee, zijn bescheiden oorsprong geheel vergeten. Zo zal hij zijn eerste zwakke bochten ook vergeten maar voor altijd en geheel en al is hij verbonden met zijn verborgen bron tussen de rotsen want al drinkend laaft hij zich eraan Als een bergbeek……. Rachter Blobsjtein (Rusland 1890-Itraël 1931) |
Studio
Rendementsweg 10d
3641 SK Mijdrecht
E-mail
redactie@rtvrondevenen.nl
Telefoon Redactie
0297 - 286004
