Tansu woont al haar hele leven in een rijtjeshuis in Mijdrecht. Ze is er opgegroeid met haar opa, oma en zusje. Daar lijkt nu een einde aan te komen. Na 27 jaar moet Tansu de huurwoning uit en wordt het huis eind september ontruimd. Ergens anders kan ze niet terecht. Tansu: “Ik heb geen plek, ik kom letterlijk op straat. Ik word echt een zwerver, ik heb er gewoon geen woorden voor.”
Tansu rommelt in een kastje en haalt een stapeltje foto’s tevoorschijn. Ze laat foto’s zien van haar opa en oma en jeugdfoto’s van haar zusje en haarzelf. Al op jonge leeftijd werden de zusjes door hun ouders achtergelaten bij opa en oma.
In elke kamer heeft Tansu herinneringen aan haar jeugd. De keuken waar ze veel met oma kookte, de schuur waar opa altijd haar fiets plakte en oma Turk brood maakte, de slaapkamer waar oma altijd een verhaaltje voor het slapengaan voorlas, de zolder waar ze samen de was ophingen.
Haar oma overleed in 2007 na een auto-ongeluk. Lange tijd woonden ze alleen met opa, tot hij ziek werd. “Wij zorgden uiteindelijk meer voor hem dan andersom”, vertelt Tansu. Na een ziektebed van acht maanden overleed hij in 2018. Haar zusje gaat samenwonen met haar vriend, Tansu blijft alleen achter in het huis.
“Ik bleef gewoon alles betalen. Alle vaste lasten”, vertelt Tansu. “Toen opa en oma nog leefden betaalde ik ook al netjes. Ik heb nog nooit een huurachterstand gehad.” Tansu stond wel op de woning ingeschreven, maar het huurcontract stond niet op haar naam. Van ‘medehuurschap’ wist zij niets af. Haar opa ook niet. “Anders had hij mij wel ingeschreven voor z’n dood.”
[prepr_photo 1c5b13be-93f7-42a8-a1c4-e1a9efcf0d00]
Ze probeert een woonvergunning te krijgen bij GroenWest. De woningcorporatie vindt dat het rijtjeshuis te groot is voor één persoon. De woonvergunning krijgt Tansu niet. Dat begrijpt ze niet. “In mijn straat wonen veel meer mensen alleen in het huis. Waarom mogen zij dat dan wel?”
Ze neemt contact op met het juridisch loket. Tansu: “Zij hebben gezegd: schrijf je maar in bij het daklozencentrum.”
Tansu stapt naar de rechter maar verliest de rechtszaak. Juridisch gezien heeft de woningcorporatie gelijk. Ze besluit ook nog in hoger beroep te gaan. Een paar weken geleden klinkt het vonnis: Tansu moet de woning verlaten.
Inmiddels staat ze wel ingeschreven bij Woningnet maar ze komt nog nergens voor in aanmerking. GroenWest heeft haar ook geen alternatieve woning aangeboden. Dat noemt Tansu onmenselijk. “Dus nu kan GroenWest iemand van de wachtlijst halen, en kom ik op straat. Je kan toch niet de één voor de ander inruilen?”
Daarbij vindt Tansu dat er door de rechter niet goed gekeken is naar haar persoonlijke situatie. Tansu is al jaren chronisch ziek. “Ik heb een eetprobleem waar ik jaren mee geworsteld heb.” Nadat ze een tijd lang is opgenomen mocht ze weer thuis wonen. Haar tante woont in de buurt en die kan haar begeleiden. “Ik merk dat met deze hele situatie.. het komt gewoon terug”, zegt Tansu. “Ik wil niet als 29-jarig meisje op straat komen. Zonder een huis, met een eetprobleem.”
De huisarts van Tansu heeft ook zijn zorgen geuit in meerdere brieven aan GroenWest. Die bleven onbeantwoord. “Ze kijken alleen maar naar de juridische kant”, zegt Tansu. “Maar als je een beetje een hart hebt kijk je ook naar mijn medische dossier. Ik kan echt niet op straat komen.”
GroenWest wil inhoudelijk niet reageren op de zaak. Als reden geven zij het beschermen van de huurder. Wel stelt de woningcorporatie:
“Wij moeten ervoor zorgen dat de woonruimte eerlijk en rechtvaardig verdeeld wordt. Zeker in deze tijd. Deze mevrouw heeft alle stappen die ze kan zetten doorlopen, dat is haar goed recht. De rechter heeft ons tot twee keer toe in het gelijk gesteld. Nu gaan wij over tot het uitvoeren van het vonnis.”
Ook al heeft de woningcorporatie juridisch gelijk, ze kunnen altijd meer doen, vindt Marcel Trip, voorlichter van de Woonbond. De belangenvereniging voor huurders heeft de situatie van Tansu ook bekeken. Zij stellen dat een woningcorporatie altijd de ruimte heeft om vanuit maatschappelijke verantwoordelijkheid een andere woonruimte aan te bieden.
“Er is meer mogelijk.” Trip vindt dat er nogal formeel wordt gekeken naar vergunningen in huurcontracten. “Terwijl er ook gekeken kan worden naar de maatschappelijke opdracht.”
Tansu loopt van kamer naar kamer. Overal liggen stapels en stapels kleding, lakens, matrassen en spullen. Ze zoekt een fotoboekje van haar opa die ze echt wil bewaren. “Het is moeilijk hier iets in terugvinden.”
[prepr_photo c0fcf2ff-e0f8-4cb9-b65d-00d395bb3686]
Vanwege haar ziekte lukt het haar niet goed de woning op te ruimen. Ze doet de deur open van een kamer waar een meterhoge stapel kleding ligt. “Dit was de laundry room van oma. Daar gooide ze alles in wat nog uitgezocht moest worden. Dat is nu allemaal blijven liggen. Dit is nog van járen geleden.”
Haar advocaat heeft gevraagd om uitstel zodat Tansu hulp kan inschakelen om het huis op te ruimen. Die oproep is afgewezen. Vooralsnog ziet het er naar uit dat het huis volgende week ontruimd wordt.
Daar wil Tansu liever niet aan denken. “Dan staan hier voor m’n deur agenten, deurwaarders, vrachtwagens. Wordt alles meegenomen. Ik wil dat voorkomen.” Tansu hoopt dat ze alsnog met GroenWest tot een oplossing kan komen.
Studio
Rendementsweg 10d
3641 SK Mijdrecht
E-mail
redactie@rtvrondevenen.nl
Telefoon Redactie
0297 - 286004